İlk yenilgimdi bu ona
Attım kendimi sokaklara
Sensizce yürüyordum o gece
Birden dikkatimi çekti o kaldırım çiçekleri
Sonra yalnızlıklarını gördüm
Kimsenin beğenmeyipte üstüne basıp geçtiği 
Kaldırım çiçekleriydiler onlar
Onlarında ihtiyacı vardı
Güneşe,suya,havaya
Benim de ihtiyacım var işte sana
O kaldırım çiçekleri gibi
Onlar susuklukla solmuş kaldırım çiçekleriydiler
Ben ise yalnızlıktan soluyorum
Alışmışlardı buna 
O yüzden hiçbiri ağlamıyordu
Ama ben dayanamam ki yalnızlığa
Onlar basılma korkusuyla yaşıyordular 
Ben ise yalnızlık korkusuyla
Gözyaşlarım akıyordu yavaş yavaş
Tükenir dedim,geçer dedim
Ama olmadı tükenmedi yanağımdan akışları
Sende alış dediler kaldırım çiçekeleri bana
Ama ben yapamam dedim onlara
Biz nasıl yaptık?,dedi
Hergün üzerime basıp geçen insanları hatırlıyorum da 
Sende vardın içinde dedi sende
O zaman sen de mahkumsun yalnızlığa
O zaman anladım işte gerçek yalnızlığı

UMARIM ŞİİRLERİMİ BEĞENİRSİNİZ